انیمیشن Frozen 2 فیلمی است که بیش از حد انتظار مخاطب درونی می‌شود، گذر زمان برای بیننده‌ی قسمت قبلی داستان خود را درک کرده است و به دوگانه‌های متضادی می‌پردازد که در هارمونی کامل با یکدیگر به سر می‌برند.
دانلود انیمیشن Frozen II
دنباله‌سازی در دنیای انیمیشن‌ها برای هر استودیویی غیر از پیکسار عملی کم‌وبیش نفرین‌شده به نظر می‌رسد و با اینکه گاهی ساخت دنباله‌ای برای یک انیمیشن مورد انتظار منجر به شکل‌گیری محصولات جذاب و مهمی شده است، اکثر استودیوها این کار را صرفا به هدف درآمدزایی بیشتر انجام می‌دهند. دنباله‌های انیمیشنی همان‌قدر که مخاطب را به یاد شاهکار ماندگاری همچون Toy Story 3 می‌اندازند، از پس جلب توجه ما نسبت به تعداد بی‌شماری از فیلم‌هایی هم برمی‌آیند که صرفا سراغ تکرار مخفیانه‌ی قسمت/قسمت‌های پیشین خود رفتند. در حقیقت از آن‌جایی که درصد قابل توجهی از مخاطبانِ برخی انیمیشن‌ها را کودکان تشکیل می‌دهند، تکرار مکررات انقدرها کار خطرناکی در صنعت/هنر انیمیشن‌سازی نیست. چرا که اولا ممکن است دنباله‌ی خلق‌شده توسط بینندگان تازه‌ای دیده شود که اصلا قسمت اول را به تماشا ننشسته‌اند و ثانیا از آن‌جایی که کودکان از جایی به بعد به‌شدت وابسته‌ی جهان‌های انیمیشنی زیبا می‌شوند و به آن‌ها عشق می‌ورزند، اثری به‌شدت شبیه به قسمت قبلی هم در بسیاری موارد از پس راضی کردن این سینماروهای محترم برمی‌آید. استودیو انیمیشن‌سازی والت دیزنی اما امسال با «فروزن 2» در مسیر نسبتا غیرمنتظره‌ای قدم برداشت. قسمت اول این سری انیمیشنی موفق، از بسیاری جهات لایق تحسین و محبوب درکنار دو فیلم کوتاهی که برای ادامه دادن داستان آن خلق شدند، فضای بسیار جذب‌کننده‌ای برای حجم قابل توجهی از انیمیشن‌دوست‌ها داشت. انیمیشن Frozen به این علت خواستنی شد که توانست کهن‌الگوهای آثار استودیوی سازنده‌ی خود را بردارد، آن‌ها را به بازی بگیرد، داستانی ساده را به شکلی دیدنی و شنیدنی روایت کند و به اندازه‌ی لازم متفاوت به نظر برسد. بااین‌حال Frozen در هسته‌ی خود یک انیمیشن دیگر از استودیویی بود که زبان طراحی و مدل داستان‌گویی مشخص خویش را دارد و با اجراهای عالی در تمامی بخش‌ها توانست به موفقیت‌های گسترده‌ای دست پیدا کند. ولی هرچه‌قدر که Frozen شلوغ، پر سروصدا، در ظاهر و باطن سرگرم‌کننده و مفرح بود، Frozen II جسارت به خرج می‌دهد و با مخاطبش بزرگ می‌شود.
این‌جا با فیلمی روبه‌رو هستیم که مانند برخی از انیمیشن‌های برتر والت دیزنی پیکچرز در پنج سال اخیر و برخلاف قسمت قبلی (یخ‌زده/منجمد، محصول سال ۲۰۱۳ میلادی) اتمسفری شخصیت‌محور و روایتی هم‌ذات‌پندارانه دارد و حتی بسیاری از سکانس‌های موزیکال آن نه به جشن گرفتن چند نفر که به درد و دل کردن یک انسان با خود در اوج تنهایی خلاصه می‌شوند. این‌جا با فیلمی روبه‌رو هستیم که به مراتب بیشتر از قبل ما را به یاد داستان مرجع کل این سری یعنی «ملکه برفی» (The Snow Queen با نام اصلی Snedronningen) هانس کریستیان آندرسن می‌اندازد. این‌جا با فیلمی روبه‌رو هستیم که کاراکترهایش بیشتر و جدی‌تر از قبل اشتباه می‌کنند، به نسبت بخش‌های نسبتا پیچیده‌ی متعددی دارد و به بحث‌هایی متفاوت با انتظارات اکثر افراد از آثار همیشگی استودیوی سازنده‌ی مورد بحث می‌پردازد.
موفقیت Frozen II در رسیدن به جایگاه پرفروش‌ترین انیمیشن تاریخ سینما از این جهت عجیب است که طی دقایق آن با اثر به مراتب ریسک‌پذیرتری نسبت به بسیاری از محصولات پرفروش دنیای انیمیشن‌سازی در چندین و چند سال اخیر روبه‌رو شده‌ایم و از این جهت خوشحال‌کننده به نظر می‌رسد که نشان می‌دهد ما تماشاگرها هنوز می‌توانیم علاقه‌ی زیاد مردم به دنباله‌های اثری جذاب را فراهم‌کننده‌ی فرصت برای خلاقیت به خرج دادن و درست کار کردن هنرمندها ببینیم.
در عین آن که Frozen 2 همان‌گونه که از صحبت‌های ارائه‌شده در پاراگراف‌های پیشین مقاله پیدا است، در فیلم‌نامه، ایجاد درگیری بین داستان و مخاطب و شخصیت‌پردازی کاراکترها هم حرفهای قابل توجهی برای گفتن دارد، خواسته یا ناخواسته توجه بسیاری از بینندگان قبل از هر چیز به دستاوردهای فنی/بصری و کارگردانی آن جلب می‌شود. این انیمیشن در حالی درون قاب‌های خالی از کاراکتر خود گاهی با واقعیت حاضر در جهان پیرامون مخاطب مو نمی‌زند که این واقع‌گرایی در طراحی محیط‌ها و افزودن افکت‌های گوناگون به سکانس‌های آن با مدل انیمیشن‌سازی شخصیت‌هایش که پیرو قوانین طلایی والت دیزنی هستند نیز به تضاد نمی‌رسد.
ایدینا منزل برخلاف آن‌چه درون نقش‌آفرینی خوب و باثبات کریستن بل دیده می‌شود، در عین درخشش طی سکانس‌های موزیکال السا، خارج از این لحظات گاهی کاراکتر اصلی انیمیشن را با حس‌وحالی عقب‌مانده از وضعیت ذهنی/روحی این شخصیت در فیلم‌نامه اجرا می‌کند.
در حقیقت سازندگان در حالی از پس قرار دادن شخصیت‌های خاص و قاعده‌مند خود از نظر بصری در این جهان پرجزئیات و خلق‌شده به وسیله‌ی کامپیوتر برآمده‌اند که در اکثر مواقع انیمیشن‌های این‌گونه شبیه به محصولاتی شلخته و نامرتب می‌شوند که در همه‌ی جوانب پیرو سبک بصری یکسانی نیستند. جالب‌تر آن که همزمان این واقع‌گرایی این‌قدر در حرکات بدن و واکنش‌های حاضر در چهره‌ی شخصیت‌ها هم با دقت پیاده شده است که مثلا لابه‌لای ثانیه‌های سکانس دعوای دو کاراکتر مهم ناگهان تماشاگر به خود می‌آید و احساس می‌کند که مشغول تماشای نقش‌آفرینی‌های دقیق بازیگرهای این کاراکترها درون فیلمی لایواکشن است. طوری که به‌سادگی بتوان فهمید پختگی فنی و کارگردانی حرفهای فیلم Frozen II باعث شده‌اند که بازیگرها هم طی دقایق آن نسبت به قبل فرصت قابل‌توجه‌تری برای ارائه‌ی نکات مثبت نهفته در عملکرد خود به سینماروهای علاقه‌مند به مدیوم انیمیشن‌های سینمایی داشته باشند.
در این بین بهره‌برداری کریس باک و جنیفر لی یعنی کارگردان‌های اثر از نورپردازی و سایه‌زنی‌هایی که حتی برای انیمیشن‌های پرخرج دیزنی هم به‌معنی واقعی کلمه سطح بالا به نظر می‌رسند، شاید به خودی خود نمی‌توانست نکته‌ی مهمی برای سنجش کیفی اثر از برخی جهات باشد. اما از آن‌جایی که در Frozen II لحظات تنهایی شخصیت‌ها بیش از حد و اندازه‌ی انتظارات خیلی‌ها می‌شوند و طی این ثانیه‌ها داستان‌گویی بصری با کمک جزئی‌ترین موارد حاضر در اطراف آن‌ها هم جدی‌تر از همیشه پیش می‌رود، گاهی قدرت همین ابزارهای فنی استفاده‌شده در پیاده‌سازی فرم تصویری انیمیشن تاثیر به‌خصوصی روی دریافت مخاطب از آن می‌گذارد. نمونه‌ی بارز این را هم می‌شود درون سکانس گیر افتادن درونی یکی از شخصیت‌ها داخل محیطی تاریک و بازی سازندگان با منبع نور کم‌قدرتی دید که در هر لحظه دنیای پیرامون وی را تا حدی تاریک و روشن می‌کند و دقیقا همگام با تدوین صوتی فیلم در آن دقایق، وضعیت روحی و تفکرات شخصیت را به ما نشان می‌دهد؛ چه وقتی که نیمی از صورت او در تاریکی آرام می‌گیرد و کارگردان‌ها از دودلی وی می‌گویند و چه هنگامی که از بین رفتن پرسرعت و شیرین سایه‌ای بزرگ به بعضی بینندگان نشان می‌دهد که ترس او از برخی موارد به غلط به مراتب بزرگ‌تر از دهشتناکیِ حقیقیِ خود آن‌ها شده است.
دانلود انیمیشن Frozen II دوبله فارسی
حرکت والت دیزنی به سمت استفاده‌ی بیشتر و بیشتر از جلوه‌های ویژه و انیمیشن‌های کامپیوتری خاصی که قدرت تصویرسازی بسیار پرشباهت با جلوه‌های حاضر درون جهان حقیقی را دارند، در سال‌های اخیر شدیدا از نظر فنی لایق ستایش بود. اما Frozen 2 به شکلی مناسب نشان می‌دهد که این ترفندها نه‌تنها می‌توانند در برخی انیمیشن‌ها شرایط لازم و کافی برای شکل‌گیری نتایجی انقدر عالی را فراهم بیاورند، بلکه احتمالا هرگز قرار نیست اصل وجود آن‌ها آسیبی به پروسه‌ی خلاقانه‌ی طراحی آثار فانتزی با تصویرسازی‌های به‌خصوص و دیدنی در مدیوم مورد اشاره وارد کند. چرا که آفرینندگان Frozen II لحظه به لحظه از آن‌ها به‌عنوان سلاح‌هایی تازه برای پیروزی در نبرد مد نظرشان بهره می‌جویند؛ نه حصارهایی محدودکننده که از زاویه‌ی هنری می‌خواهند انیمیشن را به اجبار در مسیری غلط و نامتناسب با جهت‌گیری‌های آن قرار بدهند.
